Η 28η Απρίλη είναι η μέρα για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία. Με αφορμή τη σημερινή μέρα, αλλά και την Πρωτομαγιά που έρχεται σε δύο μέρες έρχονται πολλές σκέψεις στο μυαλό μου.
Έρχονται οι μετανάστες συμπατριώτες μου που χύσανε τον ιδρώτα και το αίμα τους στα εργοστάσια και τα ορυχεία της Κεντρικής Ευρώπης, στους σιδηρόδρομους και τα μεγάλα έργα της Αμερικής στην αρχή του περασμένου αιώνα. Σκέφτομαι τους μετανάστες της πατρίδας μου που θάφτηκαν στα Ολυμπιακά Έργα της 12 χρόνια πριν. Σκέφτομαι τους Τούρκους μεταλλωρύχους που θάφτηκαν στα ορυχεία. Τους εργάτες της ΔΕΗ που χάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, τους λιμενεργάτες και τόσους άλλους στη χώρα μου. Τα μικρά παιδάκια που δουλεύουν και τραυματίζουν τις ψυχές τους στα κλωστοϋφαντουργεία της Ασίας. Τα 270.000.000 (με βάση επίσημα στοιχεία πάντα) εργατικά ατυχήματα και τους 2.000.000 θανάτους
ετησίως.
Τα αμέτρητα
άψυχα σώματα που δεν σχόλασαν
ποτέ από την τελευταία
τους βάρδια, τα παιδιά, τις γυναίκες,
τους άντρες και τις μανάδες,
που δεν επέστρεψε
ποτέ από εκείνη τη βάρδια ο άνθρωπός
τους. Τα ακόμα περισσότερα
ακρωτηριασμένα δάχτυλα, σπασμένα χέρια, τσακισμένες σπονδυλικές στήλες που σημάδεψαν τους εργάτες όλου του κόσμου.