Η πόλη μας καταλαμβάνεται. Μια ιστορία που δε θα έχει τέλος, εκτός ....

Μεγαλώσαμε σ’ αυτήν την πόλη. Περπατήσαμε και αράξαμε, στη Ναβαρίνου. Εκεί οι πρώτοι καφέδες, τα φλερτ, οι πρώτες πολιτικές συζητήσεις. Κι έπειτα με ένα «περίεργο τρόπο» γέμισε ταυτόχρονα με ασφαλίτες, εμπόρους θανάτου, και ηρωινομανείς. Έχασε τα χαρακτηριστικά του ως χώρος κοινωνικής συνεύρεσης. Τι έμεινε; Κάποια κατάλοιπα αυτών και κόσμος να πληρώνει 3,5 ευρώ τον καφέ. Πού πήγαν αυτοί; Ήρθαν να μας βρουν στην Καμάρα. Κι εκεί το ίδιο έργο. Τι έμεινε εκεί; Τα Μικέλ να πληρώνεις τον καφέ 4 ευρώ.  Έπειτα ο περιοδεύων θίασος πήγε λίγο πιο πάνω, στη Ροτόντα. Εκεί που είχαμε μεταναστεύσει όταν «μας διέγραψαν» από το χώρο του πανεπιστημίου καταργώντας το άσυλο «για να χτυπηθεί η εγκληματικότητα», για να μετατραπεί δηλαδή σε άσυλο εμπόρων και  ασφαλιτών. Κι έτσι μετακομίσαμε στην Ικτίνου. Το μέρος δεν ήταν ίδιο με τα προηγούμενα. Αλλά δεν είχε μείνει άλλο μέρος.

Γυρνάνε, έξω απ’ την πόρτα μας οι μπάτσοι τριγυρνάνε, μας ζητάνε...

Με το αίμα των εργατών βγαίνουνε τα κέρδη των καπιταλιστών

Πιθανά θα διάβασες ή θα άκουσες για το ατύχημα που συνέβη στην υπό συντήρηση δεξαμενή των διυλιστηρίων Ασπροπύργου την Παρασκευή 8 Μαΐου. Ένα ατύχημα στο οποίο τραυματίστηκαν σοβαρά έξι εργαζόμενοι, με τον ένα να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Πετρέλαια απεργήσανε σαν μια πρώτη απάντηση τη μέρα του ατυχήματος και τη Δευτέρα 11 Μαΐου.

Πιθανά θα άκουσες και λίγο διάστημα πριν για το νεκρό εργάτη της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας. Ίσως περνά από το μυαλό σου ότι σε ολόκληρο τον κόσμο κάθε χρόνο γίνονται εκατοντάδες εκατομμύρια εργατικά ατυχήματα και πολλά από αυτά είναι θανατηφόρα. Ίσως θα έχεις φέρει σαν εικόνα στη σκέψη σου τους μετανάστες συμπατριώτες μας που χύσανε τον ιδρώτα τους στα ορυχεία της κεντρικής Ευρώπης και στα μεγάλα έργα της Αμερικής στις αρχές του περασμένου αιώνα. Τους μετανάστες που θάφτηκαν στα ολυμπιακά έργα στην πατρίδα μας 12 χρόνια πίσω. Τους Τούρκους μεταλλωρύχους που καταπλακώθηκαν πέρυσι, τους εργάτες της ΔΕΗ. Τα μικρά παιδιά που δουλεύουν και τραυματίζουν τις ψυχές τους στις κλωστοϋφαντουργίες και τις βιομηχανίες ρούχων της Ασίας.

Σαν την Χαλκιδική έχει;

Τι είναι άραγε όλη αυτή η ιστορία που εξελίσσεται στην Ανατολική Χαλκιδική - στον Κάκαβο και τις Σκουριές; Είναι κάτι που μας αφορά ή πρόκειται για τοπικό ζήτημα; Είναι μήπως μια σύγκρουση μεταξύ αυτών που θέλουν να δουλεύουν και αυτών που θέλουν να κάθονται; Είναι κάτι το μοναδικό που δε σχετίζεται με την υπόλοιπη Ελλάδα; Και τέλος αυτή η εταιρεία η Ελντοράντο Γκολντ και η ελλαδική παραφυάδα της η "Ελληνικός Χρυσός" εμπλέκονται κάπου; Οι ελληνικές κυβερνήσεις και η Ε.Ε. παίζουν κάποιο ρόλο; 

Ε λοιπόν η Χαλκιδική είναι όλα αυτά και πολλά άλλα.  Ταυτόχρονα φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, όπως ήταν, όπως είναι, και όπως θα γίνει. Είναι επίσης ένα παράδειγμα από το -βραχυπρόθεσμο- μέλλον, όπως αυτό προετοιμάζεται από την Ελντοράντο για όλη σχεδόν τη βόρεια Ελλάδα: Έβρος, Ροδόπη, Σέρρες, Δράμα, Καβάλα, Κιλκίς.

Σε κινητοποιήσεις οι μαθητές του ΕΠΑΣ - ΙΕΚ Μακεδονίας, το οποίο οδηγείται σε λουκέτο.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ

ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΩΡΕΑΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Σύμφωνα με τις εξελίξεις και το νόμο 4186/2013 οι Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΕΠΑ.Σ) Τουρισμού οδηγούνται σε οριστικό κλείσιμο στις 15.9.2015. 

Η απόφαση αυτή έχει ως αντίκτυπο οι απόφοιτοι των σχολών αυτών να χάσουν τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και να οδηγηθούν στην ανεργία. Ταυτόχρονα οι καθηγητές και το προσωπικό των σχολών θα χάσουν τις δουλειές τους.

Είναι γεγονός ότι οι απόφοιτοι αυτών των σχολών, από το 1937, τροφοδοτούν και στελεχώνουν επάξια τον κλάδο του τουρισμού σε όλες τις βαθμίδες. 

Αυτό που προωθείται είναι εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων(ανειδίκευτοι, μισοειδικευμένοι κλπ) που να μην έχουν εργασιακά δικαιώματα, να είναι φθηνοί και ευέλικτοι. Την ίδια στιγμή στερείται το δικαίωμα στην εκπαίδευση σε πολλούς νέους και  επί της ουσίας καταργούνται τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων.

Παρέμβαση για την Κυριακάτικη αργία

Παρέμβαση πραγματοποίησε το πρωί της Κυριακής, 3 του Μαη, η Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων & Ανέργων. Με πανό και προκήρυξη πραγματοποιήθηκε διαμαρτυρία στη πλατεια Αριστοτέλους.Στόχος ήταν η ανάδειξη του ζητήματος της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Μοιράζοντας το υλικό μας και συζητώντας με τον κόσμο διαμαρτυρηθήκαμε για την προσπάθεια κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, η οποία συνεχίζεται και με τη νέα κυβέρνηση και καλέσαμε σε συλλογική πάλη για την υπεράσπιση αυτού του δικαιώματος.