ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!

«Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι, να βλέπω πια τον δρόμο μου κλειστό

αρνιέμαι να ‘χω σκέψη που σωπαίνει, να περιμένω μάταια τον καιρό!»

42 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη, ακριβώς ένα χρόνο πριν, κάποιοι είχαν φλομώσει τη νεολαία και το λαό μας με αυταπάτες για τις μαγικές ιδιότητες της ψήφου ("σκίσιμο μνημονίων", κ.α.). Αφού πρώτα βεβαίως είχαν φροντίσει να λειτουργήσει σαν πυροσβεστήρες των αγώνων (που βαφτίστηκαν «μάταιοι» και «αναποτελεσματικοί»). Στην ίδια γραμμή πλεύσης "κωπηλατούσαν" και κάποιοι που αναχωρούσαν από την ταξική πάλη και τα παρέπεμπαν όλα σε ένα απροσδιόριστο μέλλον, ακριβώς για να μην συγκρουστούν με αυτούς που συντρίβουν τα δικαιώματά μας. Αλλά και μια σειρά άλλοι που μέσω των "μεταβατικών προγραμμάτων» τους, έκαναν πλάτες στις αυταπάτες περί ανθρώπινου καπιταλισμού.



Σήμερα, ένα χρόνο μετά, 42 χρόνια από την Εξέγερση του Νοέμβρη, οι αυταπάτες έχουν καταρρεύσει με τον χειρότερο τρόπο. Στη θέση τους ορθώνεται ένα νέο βάρβαρο μνημόνιο, νέες υποκλίσεις στα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα αφεντικά. Για να συνεχιστεί η μετατροπή του λαού μας σε σύγχρονο δούλο του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, καύσιμη ύλη για την αύξηση των κερδών τους ή/και κρέας στα κανόνια τους. Γι’ αυτό και η κατάσταση στο λαό μας θα μπορούσε να συνοψιστεί σαν σοκ και οργή. Σοκ γιατί βρέθηκε ακόμη μια φορά απροετοίμαστος και ξεγελασμένος. Και οργή γι’ αυτό που τώρα εξελίσσεται πάνω στις πλάτες του. 

Και μόνο αυτά θα αρκούσαν για να καταδειχθεί η αξία της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Γιατί τότε ο λαός μας «ακούμπησε» την ΑΛΗΘΕΙΑ. Για την απάνθρωπη φύση αυτού του συστήματος, και ότι αυτό δεν διορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται, αλλά ανατρέπεται. Για τον ρόλο του ιμπεριαλισμού στη χώρα. Που μετατρέπει τα λαό σε δούλο και τη χώρα σε πεδίο λεηλασίας αλλά και σε πλατφόρμα πολέμου. 

 Ας ξαναπιάσουμε λοιπόν και εμείς η νεολαία της ανεργίας και της εργασιακής περιπλάνησης, της μαύρης, ανασφάλιστης και με μισθούς πείνας, εργασίας, το νήμα των αγώνων. Για να «συναντήσουμε» όπως τους πρέπει τις αλήθειες που ακόντισε στο άδικο «σήμερα», σε κάθε άδικο σήμερα, ο Νοέμβρης του 1973: 

Αγώνων για να μπορεί η γενιά μας να ζήσει με αξιοπρέπεια. Για να έχει μια δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και ανθρώπινους ρυθμούς ζωής. Για να μην την πετάνε στην ανεργία και να της δίνουν ως μόνη διέξοδο την μετανάστευση. Για να έχει δουλειά άρα και ζωή με δικαιώματα! Ενάντια σε ότι επιτάσσουν τα ξένα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης -Δ.Ν.Τ. και των ντόπιων υποτακτικών τους. 

 Αγώνων ώστε η νεολαία να μπορεί να σπουδάζει χωρίς να την διαγράφουν από το πανεπιστήμιο,να την πετάνε από το σχολείο, και το μόνο που να έχουν να της «τάξουν» να είναι η απλήρωτη εργασία, η μαθητεία, η ανεργία, και η υποταγή στις ορέξεις των αφεντικών.

 Αγώνων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Ενάντια στους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, το ΝΑΤΟ και τις βάσεις τους, που με στόχο πάντα το κέρδος και την κατάκτηση περισσότερων σφαιρών επιρροής, βομβαρδίζουν χώρες και αιματοκυλούν λαούς. Ενάντια σε αυτούς που είναι αιτία ολόκληροι λαοί να φύγουν από την χώρα τους, στην προσπάθεια τους να αποφύγουν τη φρίκη του πολέμου, και να αντιμετωπίζουν την πείνα,την εξαθλίωση και τα κύματα του Αιγαίου.

Όλοι στον αγώνα λοιπόν! Ο λαός μας το έκανε τότε, θα το κάνει και τώρα! 

Γιατί η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική. Γιατί η ιστορία γράφεται στους δρόμους!

Γιατί την ιστορία την γράφουν μόνο οι λαοί!

Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων & Ανέργων

pnea-thess.blogspot.gr // pnea.thess@gmail.com