Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Η πόλη μας καταλαμβάνεται. Μια ιστορία που δε θα έχει τέλος, εκτός ....

Μεγαλώσαμε σ’ αυτήν την πόλη. Περπατήσαμε και αράξαμε, στη Ναβαρίνου. Εκεί οι πρώτοι καφέδες, τα φλερτ, οι πρώτες πολιτικές συζητήσεις. Κι έπειτα με ένα «περίεργο τρόπο» γέμισε ταυτόχρονα με ασφαλίτες, εμπόρους θανάτου, και ηρωινομανείς. Έχασε τα χαρακτηριστικά του ως χώρος κοινωνικής συνεύρεσης. Τι έμεινε; Κάποια κατάλοιπα αυτών και κόσμος να πληρώνει 3,5 ευρώ τον καφέ. Πού πήγαν αυτοί; Ήρθαν να μας βρουν στην Καμάρα. Κι εκεί το ίδιο έργο. Τι έμεινε εκεί; Τα Μικέλ να πληρώνεις τον καφέ 4 ευρώ.  Έπειτα ο περιοδεύων θίασος πήγε λίγο πιο πάνω, στη Ροτόντα. Εκεί που είχαμε μεταναστεύσει όταν «μας διέγραψαν» από το χώρο του πανεπιστημίου καταργώντας το άσυλο «για να χτυπηθεί η εγκληματικότητα», για να μετατραπεί δηλαδή σε άσυλο εμπόρων και  ασφαλιτών. Κι έτσι μετακομίσαμε στην Ικτίνου. Το μέρος δεν ήταν ίδιο με τα προηγούμενα. Αλλά δεν είχε μείνει άλλο μέρος.

Γυρνάνε, έξω απ’ την πόρτα μας οι μπάτσοι τριγυρνάνε, μας ζητάνε...

Κι έτσι πριν μια βδομάδα οι δυνάμεις καταστολής ήρθαν να καταλάβουν ΚΑΙ αυτόν το χώρο. Εκεί έχει μαγαζιά «καλά», έχουν αναπτυχθεί σχέσεις ανάμεσα σε πολιτική ηγεσία, δήμαρχο, και αστυνομία, με λεφτάδες της πόλης. Κι έτσι δεν έστειλαν τον περιοδεύοντα θίασο, αλλά η αστυνομία ανέλαβε απευθείας το ρόλο του καταληψία.

Κι απ’ το μισάνοιχτο παράθυρο κοιτάνε και ρωτάνε, πού νά ΄ναι αυτή η παράξενη σκιά που κυνηγάνε…

Το γεγονός αποτελεί αναβάθμιση σκηνής από ένα χιλιοπαιγμένο έργο,  με ίδιο παραγωγό και χορηγούς, για τον ίδιο λόγο γυρισμένο.

Ποια σκηνή; Ασφαλίτες ή δελτάδες, σταματάνε νέους, ζητάνε στοιχεία. Ακολουθεί μεταφορά στο τμήμα, ή αν σταθείς τυχερός, άμεση «απελευθέρωση».

Ποιο έργο; Ο τόπος έχει γεμίσει με αστυνομικούς με πολλές «δουλειές». Αναγνωρίσεις, καταστολή διαδηλώσεων, ξυλοδαρμοί μεταναστών, σπάσιμο απεργιών, προστασία των ντόπιων και ξένων αφεντικών τους.

Ποιος παραγωγός; Αυτός που πληρώνει μισθό, εκπαίδευση και εξοπλισμό των κάθε λογής χωροφυλάκων. Το κράτος και η αστική τάξη.

Ποιοι οι χορηγοί;  Αυτοί που εξοπλίζουν σε επίπεδο τεχνογνωσίας τον παραγωγό. Χημικά, όπλα και εξοπλισμός προέρχεται από ΗΠΑ, Ε.Ε., Ισραήλ. Η ιδεολογία του κοινωνικού τρόμου και της καταστολής είναι αντιγραμμένη από αμερικάνικα, γερμανικά και αγγλικά κιτάπια.

Ποιος ο λόγος;

Για να απαντήσει κανείς πρέπει πρώτα να διαλέξει πλευρά. Άλλος ο λόγος για το σύστημα της εκμετάλλευσης, άλλος ο πραγματικός, αυτός που πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιπαλέψει αυτός που υφίσταται την εκμετάλλευση, δηλαδή ο λαός και η νεολαία.

Έχουν πει:

Αστυνομία για να προστατευτούν τα μαγαζιά - Αυτά που κλείνουν κατά εκατοντάδες με την πολιτική τους.

Για να προστατευτούν τα νοικοκυριά - Αυτά που διαλύουν με τα χαράτσια, τις μειώσεις μισθών και την ανεργία.

Για να προστατευτούν τα εργοστάσια - Αυτά που κλείνουν και ξεπουλιούνται στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά αφεντικά; Ή μήπως αυτά που θα μείνουν έχοντας διασφαλίσει μισθούς εξαθλίωσης;

Αστυνομία για να προστατευτεί ο λαός και η νεολαία.

Ποιος λαός;  Αυτός που όποτε ορθώνει ανάστημα δέχεται τόνους χημικών, χιλιάδες γκλοπιές;

Ποια νεολαία; Αυτή που δέχεται καταστολή στα όνειρά της για ζωή, δουλειά, μόρφωση, που συλλαμβάνεται μέσα στο ίδιο της το πανεπιστήμιο;

Ο λόγος είναι ένας. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει ως εχθρό το λαό.

Δεν μπορεί να πείσει ότι η φυσική τάξη των πραγμάτων είναι να κερδοφορούν κάποιοι λίγοι από τον ιδρώτα του λαού, να μη μπορεί η νεολαία να βρει δουλειά, να μορφωθεί, να ζήσει, να διασκεδάσει. Κι έτσι επιστρατεύει αυτό που ξέρει καλύτερα. Οι εξακριβώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόπειρα τρομοκράτησης της νεολαίας, για να υποταχθεί στην πραγματικότητα που το σύστημα με τους κάθε λογής χωροφύλακες, φασίστες, μεγαλοεργοδότες επιχειρεί να επιβάλει. Γιατί ξέρει, καλύτερα από όλους, πως είναι ο μόνος τρόπος να αποτρέπει το λαό από το να οργανωθεί για τα δικά του συμφέροντα και αξίες, πέρα και κόντρα από τις σάπιες αξίες της εκμετάλλευσης.

Το περιστατικό στην Ικτίνου αποδεικνύει περίτρανα ότι η τρομοκρατία δεν ασκείται σε λίγους, αλλά αφορά και απλώνεται στο σύνολο της νεολαίας. Και μόνο από αυτό το σύνολο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η υπόθεση της αντίστασης και της απάντησης είναι υπόθεση του λαού. Είναι υπόθεση που δεν απαντιέται ούτε «μία κι έξω» ούτε με αναμονή "σωτήρων". Σ’ αυτό το έργο δεν πρέπει και δεν μπορούμε να παραμείνουμε θεατές. Δε μας χωράει. Πρέπει να κάψουμε το σενάριο, να γυρίσουμε άλλο, με εμάς πρωταγωνιστές. Δεν τρομοκρατούμαστε από το σύστημα. Ορθώνουμε το ανάστημά μας και ψάχνουμε στο διπλανό μας τη λύση. Διδασκόμαστε από το παρελθόν των αγώνων του λαού μας, οργανώνουμε την αντίστασή μας. Στο σύλλογό μας, στο σωματείο μας, στη γειτονιά μας, στο διπλανό μας. Να γυρίσουμε την πλάτη σε λογικές προσωπικών λύσεων - εκτονώσεων, και σε λογικές ανάθεσης και αναμονής σωτήρων «που θα αλλάξουν τα πράγματα». Αγωνιζόμαστε, συμβάλλουμε στο να αναπτυχθεί παντού κίνημα μαζικό, αντίστασης στη βάρβαρη πολιτική κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού, στην πολιτική που γεννά την αστυνομοκρατία, το φασισμό και την κάθε λογής τρομοκρατία για να υπερασπίσει τα κέρδη του.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες για λύσεις που θα δοθούν με βάση το νομικό πλαίσιο που το ίδιο το σύστημα καταπατά. Χρησιμοποιούμε το κάθε κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμά μας, γνωρίζοντας πως υπάρχει για έναν και μόνο λόγο. Γιατί κάποιοι πάλεψαν για την κατάκτησή του. Με αυτή τη λογική υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπειά μας και παλεύουμε για την ανάπτυξη μαζικών και οργανωμένων αγώνων ως μόνη λύση για την ανάπτυξη δημοκρατικών δικαιωμάτων, στο να γυρνά καθένας σπίτι του χωρίς να κοιτάζει πίσω του...

Η τρομοκράτηση και οι μαζικές προσαγωγές στην Ικτίνου ήρθαν να υπηρετήσουν την ανάπτυξη. Ποια ανάπτυξη και για ποιους; Αυτή που ορίζει ότι οπουδήποτε καθίσεις θα πρέπει να πληρώσεις και να κερδίσουν κάποιοι. Και αν δεν έχεις, απλά δε θα κάτσεις, δε θα μιλήσεις, δε θα συναναστραφείς, δε θα σκεφτείς, δε θα υπάρχεις. Σκοπός είναι να κάτσεις σπίτι σου, να μη συναντάς άλλους ανθρώπους που έχουν ίδια προβλήματα και ανάγκες. Είναι και αυτοί πιθανά άνεργοι, ανασφαλείς ως προς το μέλλον, έχουν ανάγκη για ψυχαγωγία, για συζήτηση για τα προβλήματά τους. Αλλά να κάτσεις σπίτι να γεύεσαι τη σαπίλα και την τρομοκρατία που σερβίρει αυτό το σάπιο σύστημα μέσα από τα κανάλια του, να απομονώνεσαι σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης - υποκατάστατα πραγματικής ζωής. Και αν ποτέ βγεις έξω να το κάνεις απομονωμένος, και ίσως αν τα πράγματα σου κάτσουν στραβά, «να σε βρουν» τα πιο σκληρά υποκατάστατα, και να γίνεις μέλος του στρατού των απελπισμένων νεολαίων που χρησιμοποιήθηκαν για το διώξιμό σου από τους χώρους που καθόσουνα, που μίλαγες, που φλέρταρες, που ανέπνεες, που γινόσουνα ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Από εκεί που θα μπορούσες λιγότερο δύσκολα να απορρίψεις τις σάπιες αξίες που σερβίρει το σύστημα.                                                                                    

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΦΤΑΙΧΤΗΣ. ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ, ΥΠΗΡΕΤΕΣ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΛΩΠΙΣΜΟ ΤΟΥ.

... αν το τέλος το βάλουμε εμείς

Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων & Ανέργων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου