ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 27/11

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 27/11

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10πμ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Δε θα είμαστε η «χαμένη γενιά»…

Είναι γεγονός πια πως διανύουμε μια πολύ δύσκολη και κρίσιμη περίοδο, ιδιαίτερα σαν νεολαία. Δύσκολη στην καθημερινότητά μας, κρίσιμη για την ύπαρξή μας. Την ίδια στιγμή που χιλιάδες νέοι με όρεξη για ζωή, δουλειά και όνειρα για το αύριο βουλιάζουν στο βάλτο της ανεργίας, χιλιάδες άλλοι αναγκάζονται να δουλεύουν με όρους εξαθλίωσης.

Νέοι που δεν μπορούν να βρουν μια δουλειά, αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, είναι αναγκασμένοι να ζουν με τους γονείς τους, να μην μπορούν καν να διανοηθούν να προχωρήσουν στη ζωή τους κάνοντας οικογένεια και στα καλύτερά τους χρόνια να μένουν άπραγοι και αναξιοποίητοι. Να κατηγορούν τον εαυτό τους που δεν μπορούν να βρουν δουλειά, που «δεν είναι αρκετά άξιοι».

Και για τους «τυχερούς», που βρίσκουν κάπου να εργασθούν… Ψίχουλα για μισθό (ακόμα χειρότερα στους κάτω των 25), ανασφάλιστη εργασία, καθυστέρηση πληρωμής έως και μήνες, υπερωρίες χωρίς απολαβές, ατομικές συμβάσεις χωρίς κανένα δικαίωμα, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας… Κανόνας η υπερεκμετάλλευση και με τη βούλα του νόμου.

Αυτή την «τύχη» λοιπόν να εργάζεσαι σα σκλάβος, μη θέλοντας το σύστημα να τη στερήσει από κανέναν, το προχωράει ένα βήμα παραπέρα και, στην προσπάθειά του να «σώσει» τους νέους από την κατάθλιψη που προκαλεί η ανεργία, εφαρμόζει πλέον όλο και πιο συχνά το χαρτί του εθελοντισμού, καλώντας τους να εργασθούν εθελοντικά σε διάφορους κλάδους (ακόμα και σε κρατικούς φορείς) χωρίς κανένα δικαίωμα, χωρίς καμία απαίτηση από το αφεντικό, αλλά ίσα - ίσα με μια σειρά υποχρεώσεις, που πρέπει να τηρούν κατά γράμμα.

Το σύστημα επομένως κάνει όλο και πιο ξεκάθαρο ότι μόνος τους στόχος είναι να μας εξαθλιώσουν στο έσχατο σημείο, να σκύψουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε πως είμαστε η «χαμένη γενιά» (όπως οι ίδιοι μας χαρακτηρίζουν), που θα θυσιαστεί προκειμένου να «επανακάμψει» η χώρα.

Όσο πιο ξεκάθαρο γίνεται όμως αυτό, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται για εμάς τους νέους πως αυτό το σύστημα, το κράτος, οι κυβερνήσεις και οι απ’ έξω «ενισχύσεις» (ΗΠΑ, ΕΕ), καμία απάντηση και λύση δεν έχουν να μας προσφέρουν. Πως ο μόνος δρόμος για την «ανάπτυξη» είναι στα ίδια μας τα χέρια. Στο συλλογικό δρόμο, στην οργάνωση με το διπλανό μας, το συνάδελφο, το γείτονα, στα σωματεία, που πρέπει να ζωντανέψουμε, στη δημιουργία επιτροπών με άλλους ανέργους και νέους εργαζόμενους, στις μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις, στη συλλογική διεκδίκηση του δικαιώματος στη δουλειά και τη ζωή.

Να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας για μόνιμη, πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους, καλύτερους όρους δουλειάς, συλλογικές συμβάσεις, επίδομα ανεργίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους ανέργους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλο το διάστημα της ανεργίας.

…συλλογικά θα κερδίσουμε τα δικαιώματά μας πίσω!

Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων - Ανέργων